Gisterenavond ging de musical 40-45 in première. Net als bij het spektakelstuk over de Eerste Wereldoorlog gebruikte Studio 100 onze complexe oorlogsgeschiedenis om entertainment te brengen. En ik schreef het voorwoord van het programmaboek. Waarom?
Ik beken: ik ben geen fan van musicals. Daarnaast heb ik net als vele andere historici mijn bedenkingen bij spektakels over oorlogsdrama’s. Toen Studio 100 mij benaderde, was ik aanvankelijk terughoudend. Zingen over het V2-bombardement op Cinema Rex? Over de pogrom en de jodenvervolging in Antwerpen? Over collaboratie? Over de moedige verzetsdaden van de jongens die Transport XX tegenhielden? Kan een musical wel genoeg context bieden? Gaat de complexe geschiedenis niet ten onder aan plat entertainment?
Allemaal terechte bedenkingen. Maar… Niemand heeft het alleenrecht op het vertellen van (historische) verhalen, laat staan historici. Het verleden is van ons allemaal en dus mag ook iedereen er een interpretatie van brengen. En… Tienduizenden mensen zullen als toeschouwers naar de musical kijken. Velen van hen blijven nog lang daarna nadenken over wat ze gezien en gehoord hebben. Op die manier krijgen vergeten drama’s zoals dat van Cinema Rex (lees hier mijn opiniestuk over de zwaarste aanslag uit onze geschiedenis) eindelijk de massale aandacht die ze verdienen. Bovendien heeft de auteur van het stuk, Frank Van Laecke, duidelijk research gedaan. Zo begint en eindigt de musical met de V2-inslag op Cinema Rex (lees er hier meer over), een van de centrale thema’s van mijn boek Elke dag angst. Daarnaast diende ook Zo was onze oorlog als inspiratiebron.
Dus, goed zo. Aandacht voor ons moeilijke oorlogsverleden. Dat was toch waar ik voor pleitte? Oké, er moet wel steeds context geboden worden. De regisseur en de cast hebben alvast hun best gedaan om zich in te lezen. En ik wil met mijn voorwoord de toeschouwers uitnodigen om meer te ontdekken. Hopelijk gaan ze na het bekijken van de spektakelmusical massaal op zoek naar de geschiedenis achter de liedjes die Jelle Cleymans, Jonas Van Geel en de rest van de cast zo overtuigend brengen.
4 gedachten over “Waarom ik het voorwoord voor de musical 40-45 schreef”