Het begin van deze oorlogsstrip klinkt als een klassieke mop: een Belg, een Fransman en een Engelsman ontmoeten elkaar in de loopgraven. Het wordt een mooi historisch verhaal over toeval, vriendschap en de dood. Adriaenssens levert een knappe graphic novel af, een ideale kennismaking met de loopgraven in Flanders Fields.
Op de eerste pagina staat een indrukwekkende kaart uit 1914 van de Franse tekenaar Louis Trinquier waar ik minutenlang naar staar. Ik blader door de blauwgrijzige tekeningen tot het einde van het stripverhaal. Daar vind ik – ik moet eerlijk toegeven tot mijn verrassing – een grondige historische achtergrond bij het verhaal.
Een stripverhaal over de Eerste Wereldoorlog heeft zo zijn risico’s. Is het geweld niet overdreven? Zit het vol clichés? Is het wel historisch correct? Dit laatste heeft Adriaenssens goed begrepen. Het is onderbouwd met goed onderzochte historische bronnen. En hij onderscheidt duidelijk de waargebeurde verhalen (de drie soldaten hebben echt bestaan) met een fictieve rode draad (ze hebben elkaar nooit ontmoet).
Als historicus ben ik verwend. Prachtig om te zien dat de Eerste Wereldoorlog op deze manier herdacht wordt. Dit is van onschatbare waarde voor het Nieuwpoortse erfgoed en kan als educatief materiaal gemakkelijk de stoffige handboeken vervangen. Als liefhebber van graphic novels blijf ik wat op mijn honger zitten. De tekeningen hadden iets rauwer gemogen en het verhaal leest wat stroef. Maar ja, het is duidelijk: Na ‘Odon’ bewijst Adriaenssens opnieuw zijn vertellerstalent. Ik hoop dat we de komende jaren nog strips over de Eerste Wereldoorlog van hem mogen verwachten.
Meer info? Adriaenssens op de Zevende Dag, een kort VRT-interview, Strip Turnhout en een tekst van de auteur.
Pieter Serrien 