De V2-inslag op Cinema Rex

Hoewel er zowel op 14 oktober in Temse als op 11 november in de Antwerpse uitgaansbuurt, amper een straat van Cinema Rex verwijderd, een cinemazaal was getroffen door een V2, waren er geen drastische maatregelen genomen. Het drama op de Teniersplaats, amper 150 meter van de Rex, op 27 november verhoogde de angst, maar vele Antwerpenaren lieten het na enkele dagen niet meer aan hun hart komen. Zelfs de bloedige veertiende december, toen er bij twee inslagen in amper een half uur 120 mensen omkwamen (Kronenburgstraat en Lange Doornikstraat), deed de meesten enkel ’s nachts ondergronds duiken. Niemand was voorbereid op wat er op 16 december plaatsvond in Cinema Rex, waar 567 bioscoopgangers omkwamen in de bloedigste bominslag uit de Europese geschiedenis.

Bovenstaand fragment uit Elke dag angst toont aan hoe de V-bommenterreur Antwerpen al weken in de greep had. Toch kwamen de gebeurtenissen van 16 december als een verrassing. Pas achteraf werd duidelijk dat het Ardennenoffensief de reden was geweest dat de Duitsers het V-bommenoffensief opvoerden die 16 december 1944.

De Rex na de dodelijke V2-inslag, zicht van op de De Keyserlei – (c) National Archives.

16 december 1944 was de bloedigste dag uit het V-bommentijdperk, met alleen al in Antwerpen 667 doden. Naast de Rex en het flatgebouw in de Twee Netenstraat waren er die dag nog vier dodelijke inslagen in het Antwerpse. Over het hele land vielen er zeker 765 doden te betreuren. Vanaf 17 december gaf België toe aan de angstpsychose. De gevolgen voor de Antwerpenaren waren immens. Burgemeester Huysmans verbood om nog in grote groepen samen te komen. Maximaal vijftig mensen mochten op een en dezelfde plaats zijn. Bioscopen, toneelzalen, sportterreinen enzovoort sloten de deuren. Antwerpen daalde volledig af in het ondergrondse netwerk van schuilkelders. Sommigen lieten zelfs schoorstenen uit hun keldergat komen. Winkels, kappers en bakkers ontvingen hun klanten aan de kelderdeur. In tegenstelling tot Londen was er nog geen metronetwerk en ook de Antwerpse ruien konden niet gebruikt worden. De Antwerpenaren waren aangewezen op grote openbare schuilplaatsen zoals bij de Boerentoren en in de Lange Gasthuisstraat. De evacuatie van kinderen naar het platteland werd nu ook aangemoedigd.