Meer info over onze VZW vind je via deze link
Hoe je in de slachtofferlijst zoekt lees je hier
‘Geachte heer’, begint de netjes handgeschreven brief van Luc Meersmans. Hij is de zoon van Juliette Smekens-De Potter. Zij werd geboren in mei 1929 en overleed tweeëneenhalf jaar geleden. Zij was een getuige van het bombardement op Mortsel. Ze was een van de velen die de verschrikking in de Sint-Vincentiusschool meemaakte…
‘Bij deze schenken wij uw vereniging het foto-doodsbeeldjes-album die onze moeder op veertienjarige leeftijd maakte in de weken na het dodelijke bombardement’, vervolgt Luc in zijn brief. ‘Dat was haar laatste wilsbeschikking.’ Ik moet even slikken terwijl ik dit lees. 76 jaar na 5 april 1943 doet de Amerikaanse luchtaanval zich nog steeds voelen. Dat was waarom we onze VZW hebben opgericht. ‘Tientallen keren heeft zij verteld’, gaat de brief verder, ‘dat zij gestraft op de gang stond vanwege praten met het meisje naast haar op de schoolbank. Zij deed vanachter het raam “bonnejourekes”, wuifde en glimlachte naar haar klasgenootjes toen plots een bom midden in het gebouw viel. In tranen vertelde zij dat de helft van haar klas dood was, ook het meisje dat naast haar zat. Zij werd enkele uren later van onder “de puinen” gehaald.’
Ik ontmoet Larysa, de echtgenote van Luc, in een van de gezelligste plekken in Mortsel: de Kawa. Met de tranen in de ogen overhandigt ze mij het zorgvuldig in een kartonnen doos opgeborgen album van haar schoonmoeder. Samen lezen we de inleidende tekst die Juliette er later inzette en dan bekijken we de ene foto na de andere. Voor mij zijn deze gezichten al lang geen onbekenden meer. Met de online herdenkingslijst heeft ondertussen al de helft van het totaal aantal 936 dodelijke slachtoffers een gezicht gekregen. Al diegene die in het album steken zijn al bekend. Het waren bijna allemaal leerlingen van de zwaar getroffen Sint-Vincentiusschool, waar Juliette ook op school zat. Maar dit album doet meer dan het geven van een gezicht. Het toont ons 76 jaar na datum wat die slachtoffer(tje)s betekend hebben voor mensen zoals Juliette.
Hieronder is het hele album te bekijken. Je kan in de onderschriften op de namen van de slachtoffers klikken om naar hun herdenkingspagina’s te gaan. Laat gerust een bericht achter om ze mee te herdenken.
Naast het album schonk de familie Meersmans nog enkele foto’s van Eugène Meersmans die zijn hele leven in het Puurse Kalfort leefde, maar in ’14-’18 aan het IJzerfront zat.
Geachte , Hopelijk komen, ooit, al deze foto’s in boekformaat te koop . Spijtig is dat de foto’s in zulk pover formaat hier gepresenteerd worden .Zeker moet het mogelijk zijn om ze te scannen en mooi vlak af te printen . Maar.. Bedankt alleszins om dit ,zo vele jaren later, toch vers in het geheugen te plaatsen . Respectueuze groet . J.G.
Dank u, Jeff. De goede scans staan op de herdenkingspagina’s. De manier waarop ik ze nu heb gefotografeerd toont naar mijn inziens best hoe ze in het fotoalbum staan. Hartelijke groet, Pieter
Zeer indrukwekkend en nog maar eens het bewijs dat deze gebeurtenissen niet vergeten mogen worden. Hartverwarmend dat de vzw en jij dit opnemen, bewaren en levend maken. Gr CH