Terug naar het overzicht van V-inslagen
Vanuit Canada contacteerde Frank Van Eynde (°1932) mij. Hij vertelde hoe hij opgroeide in Wilrijk. Tijdens de oorlog was het oorlogsgeweld nooit veraf: ‘Ik herinner me het bombardement op de Erla (Mortsel, 5 april). Toen kwamen de vliegtuigen over Wilrijk gevlogen.’ Maar de echte ellende sloeg pas toe tijdens de laatste oorlogsmaanden: ‘Mijn ouders hadden een zogenaamd baancafé op de hoek van de Boomsesteenweg en de Kleine Steenweg. Op 6 februari 1945 viel een raket op die hoek. Achteraf viel het me op hoe beperkt de schade was. De hoek van de Boomsesteenweg, Kleine Steenweg, Jules Moretuslei was vernietigd, maar even verderop was er niets te merken. Ik was toen toevallig niet thuis: ik was naar Aartselaar gestuurd door vader om een wedstrijdduif vrij te laten. Mijn grootmoeder en tante werden op slag gedood. Grootmoeder heette Rosalia De Win (°1866, Westerlo). Ik kan me de naam van mijn tante niet meer herinneren. Ze was niet getrouwd, maar leefde al twintig jaar samen met mijn nonkel. Omdat ze volgens de priester in zonde leefde, weigerde men haar een begrafenis. Mijn andere tante Sylvia (°1909) was ernstig gewond door het rondvliegend glas. Ik heb geen foto’s van mijn grootmoeder of tante, ook niet van het puin. Het boek brengt de herinneringen weer tot leven…, ook al leef ik reeds 53 jaar in Canada. Misschien is het daarom dat ik nog steeds een duivenliefhebber ben.’
Pieter Serrien 