Terug naar het overzicht van V-inslagen
V2 op de smalle volkse Bonte Mantelstraat, 18u20, 71 doden en 81 gewonden. Vandaag bestaat de Bonte Mantelstraat niet meer. De volkse wijk heeft plaats geruimd voor het Theaterplein met de Stadsschouwburg en Het Paleis.
De op twee na bloedigste V-inslag in Antwerpen was een raket die zich in de vroege avond van 28 oktober 1944 op de volkse wijk van het huidige Theaterplein stortte. De schade in de smalle Bonte Mantelstraat was enorm. Hele gezinnen waren samen van het leven beroofd. In totaal waren er 71 doden en 81 gewonden. Geoff Benoy (°1946) vertelt welke gruwel zijn familie die avond beleefde: ‘Mijn grootouders Jozef Benoy (°1899) en Petronella De Blick (°1892) werden samen gedood in hun woning. Ook hun dochter Anna (°1917) was op slag dood. Haar dochtertje Nelly Van De Cruys (°1936) werd levend, maar zwaargewond van onder het puin gehaald. Ze had een ingedrukte borstkas en bezweek drie dagen later aan haar verwondingen.’ ‘Het hele gebeuren heeft de familie diep getraumatiseerd’, vertelt Geoff Benoy jaren later. ‘Het houdt me nog steeds bezig.’
Jarenlang heeft er een herdenkingsplaat voor Jozef “Jef” Benoy aan de stadsgebouwen. Ondertussen is deze verdwenen. De stad herdacht een van haar trouwste werknemers met deze tekst: ‘Jef was een echt Sinjorentype: guitig en goed gehumeurd. En toch bracht het leven deze volksjongen vele teleurstellingen, want hij had steeds voor alles en nog wat een kwinkslag klaar. Zijn vrolijkheid en optimisme waren nooit zoek. Hij leefde voor zijn familie, was vader van zes kinderen, voor welker opvoeding hij zich fel inspande. Binnenkort zou hij op rust gaan, na vele jaren dienst als karlader bij O.R.D. Het heeft niet mogen zijn: door een vliegende bom, die zeer vele slachtoffers maakte in de Bontemantelstraat, werd hij op 3 november 1944 gedood. Hij is eerlijk en eenvoudig door het leven gegaan, zoals de meeste arbeiders trouwens die bij eendezelfde bominslag getroffen werden. Met zijn echtgenote had hij alle lief en leed gedeeld tijdens het al te korte leven. Zij ging ook met hem de dood in.’ Blijkbaar stierf dus ook Jef Benoy pas na enkele dagen aan zijn verwondingen.
Pieter Serrien 
Mooi geschreven, maar mijn grootvader Jef is na de inslag gestorven (gestikt en verpletterd toen waarschijnlijk het puin verschoof).
Hello, I am Mark, from Cluses (small town between Leman Lake and Mont Blanc, French Alpes). Compliments for your contribution to history of WW2, Please, is there a list of the 71 victims of this tragedy ? Cordials greetings from Haute-Savoie
Hello Mark, that list is still a work in progress. Are you searching some specific details?
Die heten sammels de beukelaer de familie waren met 8overleden
Dag Pieter, De V slachtoffers van Antwerpen lagen allemaal op Park 4 toen, op het Schoonselhof. De rij vóór de rij waar de mijnen lagen, was een rij van eenzelfde familie die toen uitgeroeid werd, helaas ben ik de naam vergeten en zij waren met velen…
Mijn overgrootvader Frans Dils (°16.03.1880) en zijn echtgenote Anna Tielemans (°28.11.1878) waren bij de gelukkigen die levend onder het puin zijn uitgekomen. Zij waren marktkramers in fruit en stonden op de markt op de nabijgelegen Oude Vaartplaats (Rui). Zij waren eigenaar van enkele huisjes in de Bonte Mantelstraat(26-28-28/1 en 30) en woonden vermoedelijk in nr. 28.
Op het ogenblik van de inslag moet een deur hebben opengestaan (of opengevlogen door de inslag) en samen met bakken die in het magazijn stonden het bovenliggend ingevallen plafond hebben gestut. Hierdoor konden zij naar buiten kruipen. Ze kwamen door het puin boven gekropen op de eerste verdieping.
Hun zoon, Jef Dils (°02.07.1902) had een paar uur voordien nog zijn ouders bezocht. Bij het vernemen van de ramp is hij teruggekeerd om zijn ouders te zoeken en werd eveneens tegengehouden door de aanwezige Engelse soldaten. Hij vroeg rond naar het lot van zijn ouders en bemerkte niet dat hij naast zijn vader stond, die hij niet herkende door het stof en zijn opgezwollen gezicht. Gelukkig hadden zij de inslag overleefd.
Mogelijk was er ook een ouderlingentehuis gevestigd in de Bonte Mantelstraat met het grote aantal slachtoffers tot gevolg.
Mijn grootouders Benoy woonden boven een café in de Bontemantelstraat, nummer van het huis en naam van het café is mij onbekend. Vermoedelijk heeft mijn grootvader dat café nog gehouden. Zijn schoondochter Ida Van Immerseel had daar nog als dienster gewerkt en zo mijn nonkel Filip Benoy leren kennen waarmee zij later getrouwd was. Filip werkte als leverancier voor een brouwerij. En er was daar inderdaad een godshuis in die straat voor bejaarden.
Mijn moeder en haar ouders hebben deze bom ook overleefd. Grootvader (John Karstaedt) was Meesterkleermaker en was juist een kostuum naar en klant gaan brengen. Gelukkig niet thuis dus. Mijn moeder (Liliane Karstaedt op dat moment 3 jaar bijna 4) zat met haar nichtje op de kleermakerstafel te spelen. Door de opslag van ajuin (voor iemand die op de markt stond) in de kelder is het huis ook niet ingezakt. Mijn ma had een klein sneetje in haar gezicht van rondvliegend glas. Waar mijn grootmoeder thuis was weet ik niet juist maar zij is met mijn moeder naar het ziekenhuis gelopen. Huis was wel onbewoonbaar en zijn dan naar ouders van Grootmoeders gaan wonen in Meerhout. Tot 1947 zijn dan terug naar Antwerpen gekomen en in de Lange Gang gaan wonen.