Eindelijk. Een Duitse Band of Brothers. Zo begon ik aan de miniserie Unsere Mütter, unsere Väter. De serie loste meer dan de verwachtingen in.
De Duitse serie vertelt het verhaal van vijf hartsvrienden, die allen de oorlog op een andere manier beleven. Pacifist Friedhelm gaat in 1941 samen met zijn heldhaftige broer Wilhelm naar het oostfront. In hun zog vertrekt Charlotte als verpleegster. De ambitieuze Greta blijft achter met de joodse Viktor, waarmee zij tegen de rassenwetten in een relatie had. Op de avond voor het vertrek van de drie spreken ze af om tegen kerstmis opnieuw af te spreken in Berlijn.
Waar Band of Brothers soms nog te veel heldenverering op z’n hollywoodiaans is, is Unsere Mütter, unsere Väter veel eerlijker. Het gaat geen taboes uit de weg: het toont de haat, de massamoorden, de echte nazi’s, de idealistische soldaten, … We krijgen ook de lelijkste kant van de oorlog te zien, die van de daders, iets wat ik ook zag in The Pacific. Het is fictie en daarom hebben sommigen kritiek op het soms wel erg toevallige plot, waarbij de vijf protagonisten elkaar plots tegenkomen. Daarmee ben ik het niet eens: het mag een verhaal blijven.
De serie is een absolutie must-see. Mijn enig puntje van kritiek – jullie horen mij al komen: ik vond het te exclusief een militair verhaal: amper iets over het dagelijkse oorlogsleven, geen bombardementen, waar zijn de bezettingen en het westfront, … De makers willen het verhaal van een generatie vertellen, maar het is eerder het verhaal van het front. Tijd voor een deel 2?
Meer info? VPRO-recensie, recensie van collega Elmer den Brader.
Pieter Serrien 
Heb de reeks vorig jaar gezien,en heb er erg van genoten. Je leeft intens mee met de personages.
Niks Amerikaanse Band of Brothers-romantiek, maar een ruige-realistische weergave.
Prachtige reeks die toont hoe veellagig de werkelijkheid is.
Precies mijn oorlogsverhaal ,maar in een ander (kaki) uniform, als tegenstrever en andere fronten ! Ook zeer tegengestelde ( vooral in de eerste jaren) theologische en hoe een land te besturen , idealen ! Anderzijds , de honger , de bittere kou , het afzien dag en nacht , tot eindelijk op het einde , zien te overleven uiteindelijk nog het enige ideaal bleek te zijn , maar, zeer gelukkig voor ons althans, we waren aan de absolute winnende hand . Maar, een soldaat blijft een soldaat , met alles erop en eraan , en …of hij nu in het “FELDGROU” of in “KAKI” of in “MARINEBLAUW mitrailleurs , pantservuisten , met de blanke bajonet of een stalinorgel moet bedienen , ook wat de ” vliegende forten , stukas en of spitfires, hurricanissen enz betreft , na verloop van tijd en vele ontberingen kan de “oorlog” hem gestolen zijn ! Zien te overleven is het allerhoogste gedoe wat nog van belang is ! Dit is en was maar al te waar tussen 1940 -1945 ….en dit zowel aan de zijde der “MOFFEN “, vergeef me die uitdrukking , als aan de zijde der JAPPEN en of de tegenstrevers ……TOMMIES – SAMMIES – IVANS- Vrije Fransen enz. Voor iedere soldaat is “OORLOG” uiteindelijk “AFZIEN ver van huis en zijn familie en …..zoals met…j de gebroeders Van Raemdonck in 14-18 ….”d’er zullen GEEN KLOKKEN luiden als ik zal sneuvelen , ver van van huis en haard ! Morele les….NOOIT MEER OORLOG ! mijn poëzie over “de oorlog”
I.H.S.
Niemand heeft groter liefde dan wie z’n leven
veil heeft voor z’n vriend en evennaaste !!!!!!!
=================================
Mourir pour “la Patrie” c’est le sort , le plus
beau , le plus digne de la vie !(et quand’mème ??)
=================================
On n’est pas “HEROS” à tout prix !
Les “HEROS”(???) ils n’existent PAS!
On se bat, seulement pour sa propre vie,
Les “ROIS” “GENERAUX” en sont loin au de là,
Une fois, de retour, et la guerre finie !
Au défilé de paix, la jeunesse, fière de soi mème!
Fètant joyeuse, aux sons des clairons, la vie,
“Les Rois” “Les Princes” “Les Généraux”La Crème,
Se croyant d’eux-mèmes, d’etre Héros, les bon-tons
Et comme Napoleon,portant bien des médaillons !
La prend en vue, surtout, Ils représentent “La Patrie”
Et ceux qui ont tant souffert sous la guerre,sans défie
Ne soyant ni Héros,ni bon-ton ,Rien de glorieux !
Pas de médailles, se sont restés calmes, chez eux !
Se foutant de ces Messieurs et “leur” patrie !
Ils leurs faut de “REPOS” et la” PAIX”infinie !
Sans défilé, ni Roi, ni Généraux, ni les médailles,
et surtout,on veut oublié,les mitrailles,les batailles!
Les Chars blindés, Les orgues de Staline, les Canons!
Les fusillades, les grenades,le tout, sans aucun pardon! .
Tout ça ne sert à rien, sauf pour les Politiciens,
Les ROIS, Princes, GENERAUX et les drapeaux,
On les a servi, simplement, se croyant HEROS(?)
Mais tout ces grands Messieurs,honorés, couronnés!
La haute bourgeoisie, au bulot si bien payé !
Se moquent de Nous autres, pauvres petits héros!
Ils se pensent d’eux-mèmes d’etre “VAINQUEURS”
Se moquant de Nous , sans pitié , sans douleur ,!
Rien de merçi, mème pas des “statues ”
C’est pourquoi ,fini tout ça, on est toujours COCUS !
===============================
Wir sind kein HELDEN zum jedem PREISE !!!
(Leutnant ASCH aus nul acht funfzehn) vom.
(Helmut KIRSCH )(Il y a 70 ans passés)
============================
Poème par Henri Jaecques !”version Française”!