Terug naar het overzicht van V-inslagen
Bij de dodelijkste V-bominslag in Hoboken vielen maar liefst 24 doden te betreuren. Er zijn opvallend weinig getuigenissen over deze inslag. Mocht je toch nog een verhaal kennen van die dramatische dag, aarzel niet om te reageren!
Pieter Serrien 
mijn broer die daar met de scouts nog heeft opgeruimd, had daar nogal wat verhalen over. 1 herinner ik mij, dat was van een man die op het wc zat(buiten dacht ik) en al die zijn kleren waren van zijn lijf gerukt en hij had niets. Zijn reactie, heel uitbundig: geen kleren meer aan mij kloten, maar ik mankeer niets
Wat ik bijzonder mis aan de reacties is het te kort aan de gevoelens van de mensen, de angst die alles overheerste, na de opluchting van de bevrijding, kwamen plots deze monsterlijke tuigen. Kinderen krijsten van schrik en liepen huilend naar binnen als ze het specifieke geluid van de V1 hoorden, en zeker wanneer dat stopte. Schuilen? Waar? Ik herinner mij dat ik met mijn moeder over de Antwerpse steenweg liep, bijna aan de Kloosterstraat waar wij woonden. Er kwam een Vbom, de motor stopten en iedereen wierp zich op de grond, wij hadden meer schrik en liepen verder. Er was daar een apotheker met grote winkelruiten. Die vlogen er uit, en veel van de ‘liggers’ hadden schrammen en meer van het rondvliegende glas. Wij de ‘gaan lopers’ hadden niets. Dat besef dat je altijd kon slachtoffer zijn, was het ergste van de V-Bommen.
Mijn ma was juist weg bij haar grootouders die in den blok woonden , toen ze juist terug thuis waren in golfstr viel de bom , mijn bomma ma en tante zijn direct gaanzien waar ze gevallen was , en onderweg kwamen ze bekende tegen die zeiden dat hem op den blok was gevallen , mijn overgrootouders hebben het overleefd omdat ze op de binnenkoer woonden , maar die andere mensen waren allemaal dood ….de conciërge hare papegaai lag voor mijn overgrootouders hun deur …het jongetje dat aan de overkant van de straat voor het raam altijd zat omdat hij ziekelijk was ook dood …mijn ma verteld een platte wagen met paarden voor ….ga de détails hier besparen hoe zij het zich nog herinnerd , de tramsporen die met stenen en al naar boven staken in de lucht . Mijn ma is van 1932 .
Mijn ouders zijn intussen overleden alsook mijn zuster, de commandant Weynsstraat was niet alleen met deze inslag, ook de Steynsstraat was een zelfde plaats van onheil. Ik was negen jaar en was nog niet zo bewust van het gevaar. Ik weet nog wel dat we 6 maanden niet naar school gingen.