Terug naar het overzicht van V-inslagen
Pater Francis Dierckxsens schreef bij de herdenking van 2007 in het schooljaarboek Schakel: ‘Dinsdag 13 februari 1945: enkel maanden na de bevrijding van de school door de Canadezen verblijven enkele manschappen van het Royal Pioneer Corps op de slaapzalen van de internen boven de kapel. Pater Bonifaas Hartmann ontvangt leerling Ludo Wuyts op zijn kamer in diezelfde vleugel waar zich nu de zesde klassen van de lagere school bevinden. In de kapel beneden is broeder Vital aan de slag als koster. Ondertussen herstellen drie werklieden van de firma Van Riel en Van Den Bergh de schade die het gebouw opgelopen heeft na de laatste inslag van een V2 op de Ternincklei.’ Net zoals elders in het Antwerpse zijn er nog amper leerlingen aanwezig, de scholen zijn al sinds oktober gesloten. ‘Kinderen die de lessen willen bijwonen op het Sint-Michielscollege geven vooral best een luguber briefje aan het schoolbestuur af waarin de ouders alle verantwoordelijkheid voor ongevallen veroorzaakt door vliegende bommen of ander oorlogstuig expliciet voor hun rekening nemen. Dit is geen overdreven veiligheidsmaatregel want in Brasschaat staat op 13 februari de teller van gevallen V-bommen al op 114.”
‘Om 10u10 vliegt een V1 de kapelvleugel van het college binnen. De bom explodeert, het gebouw stort in en de schade is enorm. De toegesnelde hulpverleners kunnen enkel de dood vaststellen van de volgende, jonge Engelse soldaten: korporaal Wilfred Watson, 37 jaar; soldaat Albert Edward Towner, 31 jaar; soldaat Frederick John Steward, 31 jaar; soldaat Christopher Enright, 23 jaar; sergeant James Toolin, 37 jaar; soldaat Stanley Thomas Barker, 31 jaar; korporaal George Robert Gardener, 31 jaar; soldaat Georges Tyler, 42 jaar. De drie timmerlui Petrus Verdijck, 33 jaar; Franciscus Van Den Wygaert, 54 jaar en Herman Joosen, 32 jaar, vinden eveneens de dood. Pater Smolders en pater Hartmann worden dood onder het puin gehaald. Broeder Vital Vercammen en pater Ceulemans worden zwaargewond overgebracht naar de ziekenhuizen van Merksem en Brasschaat waar zij in de loop van de avond aan hun verwondingen bezwijken. Alleen leerling Ludo Wuyts overleeft het drama.’
Jarenlang is het drama herdacht met een herdenking en het loeien van de sirene elke 13de februari. Vandaag is er een marmeren plaat in de school aangebracht die de vijftien dodelijke slachtoffers herdenkt.
Met dank aan Jan Verhelst en Willy Cruysweegs voor het uitvoerige opzoekwerk.
Pieter Serrien 