“Ik lag te woelen in de vroege ochtendkilte; met mijn benen haakte ik naar het beddengoed dat ik eerder had weggetrapt, toen de tropennacht op zijn klamst was. Buiten was de Congo en ik was doodsbang.” Zo begint Bloedrivier, een bijzonder reisverhaal van Tim Butcher.
Eigenlijk speel ik vals, vermits ik dit boek twee jaar geleden gelezen heb. Maar toch wil ik het aanraden omdat het zo’n indruk op mij heeft nagelaten. Tim Butcher is oorlogscorrespondent en schrijft regelmatig vanuit Jeruzalem voor de Engelse krant The Daily Telegraph. Toen ik met Tranen over Mortsel op de Boekenbeurs zat, was hij mijn toevallige buurman aan de auteurtafels van Standaard Uitgeverij. In de drukte miste ik hem, maar zijn boek kon ik nog net op de kop tikken. Tim Butcher maakte in 2000 een gedurfde reis door Congo: hij wilde net als Stanley – die ook voor The Daily Telegraph werkte – de mysterieuze rivier die het land doorkruist afvaren. Zo vertrok hij op zijn eentje naar het land dat toen verwikkeld was in de complete chaos van de Grote Afrikaanse Oorlog. Of hij erin geslaagd is, ga ik niet verklappen.
Na het lezen stuurde ik Butcher een mailtje met daarin het compliment: ‘het was het verhaal dat geschreven en de reis die ondernomen moest worden.’ In zijn antwoord nodigde hij me uit voor een pintje in Jeruzalem, ik kijk er al naar uit.
Soms is Tim Butcher ongemeen hard en hij durft wel eens op een sensationele manier vertellen, maar de periode van zijn reis was dan ook erg speciaal. Sommige zullen beweren dat Congo vandaag niet meer zo onherbergzaam en hopeloos is. Het is inderdaad een donker en pessimistisch verhaal verteld vanuit de eenzijdige blanke blik van een journalist. Maar Bloedrivier is goed geschreven. Zijn duister reisverhaal zit vol verbazende ontmoetingen, verloren gegane glorie en dialogen die je bij de keel grijpen.
Lees hier enkele fragmenten uit Bloedrivier
Pieter Serrien 